2016 – 2020

Önümde tonla hayal vardı; aptalca gururlanıp teptim yarını.

Bugün, yarın.. Bir hayat geçti

Alıştı artık bünye karanlık enerjiye
Tökezlememi bekleyerek arkamdan gülenleri gördüm
Yukarı doğru yol teperek yaralarımın kapanmasını
Zaman geçtikçe, acılarımın silinmesini umdum

Ve “nerden, nereye?” dedim hayatı seyrederken
Her gün yeni bi’ deneyimi hazince farkederken
İsteyenler oldu her zaman yerimi almayı
Işığı bulmanın peşindeki işimi çalmayı

Yarınları teperken beklediğim umudu, artık gözümü karartarak bekliyorum.

Pişmanlığım yok, kızgınlığım yok… Sadece biraz daha büyüdüm.

Herkesi affediyorum, herkesi azad ediyorum.

İlâhi düzene teslim ediyorum kendimi.