AYAĞA KALK
Anladım, sonu yok yalnızlığınHer gün, çoğalacakHer zaman böyle miydi? bilmiyorumSanki dokunulmazdı çocukken, ağlamak Alışır her insan, alışır zamanlaKırılıp, incinmeyeÇünkü olağan yıkılıp, yıkılıpYeniden ayağa kalkmak Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekteAcılar gözlerini dikmiş üstüme nöbetteBekliyorum, bekliyorum, bekliyorumHadi gelin üstüme korkmuyorum Anladım, sonu…
2016 – 2020
Önümde tonla hayal vardı; aptalca gururlanıp teptim yarını. Bugün, yarın.. Bir hayat geçti Alıştı artık bünye karanlık enerjiyeTökezlememi bekleyerek arkamdan gülenleri gördümYukarı doğru yol teperek yaralarımın kapanmasınıZaman geçtikçe, acılarımın silinmesini umdum Ve “nerden, nereye?” dedim hayatı seyrederkenHer gün yeni bi’…