-
İkimizin Hikâyesi
“Sen bu satırları okurken ben çok uzaklarda olacağım” Böyle başlardı bildiğimiz bütün mektuplarBiliyor musun, bu ikimizin hikâyesiŞu anda nerdesin, ne yapmaktasın?Bildiğim yerlerde misin?Yoksa hiç görmediğim bi’ evin penceresinde mi?Sevdiklerinin özlemi sardı mı nicedir kalbini?Pişman mısın başlamadıklarına, iç çekiyorsundur şimdiDüşünüp de yazmadığın, yazıp da yollamadığın mektupları saklıyor musun halâ?Kafanda hep aynı cümle biliyorum “Ne olacak halim?”Ah biriktirdiğimiz bütün hevesler… nasıl da hızla tükendiler Karlı dağdan bulsam gelsemKor diye göğsüme basarım seniBir rüzgârla yansam gelsemYar diye sineme katarım seniEn çok kimi özledinEn çok neyi bekledin?Şimdi düşlediklerimin neresindesin?Dedim ya bu ikimizin hikayesi…
-
Rehabilitasyon
Halk olarak maddi ve manevi desteğe en fazla ihtiyacımız olan bu dönemde bile, vekil olarak seçilip ülkenin başına getirilenlerin, gündemi kendi çıkarları için kullanmalarını ve bunlara ses çıkarmayan binlerce makam sahibi hak savunucularını anlayamıyorum ve Allah’a havale ediyorum. Ulan ülkede her gün yüzlerce vatandaş hayatını kaybediyor ama seçim sonucu gibi tabela üzerinden, sıradan günlük olay gibi çayımızı kahvemizi içerken izliyoruz ve ardından kanal değiştirip survivor izliyoruz. Yahu bi düşünsenize, yan apartmanınızda oturan toplam 70 kişinin bir sabah kalktığınızda tamamının ölmüş olduğunu görmeniz bu kadar sıradan bir olay mı gerçekten?! Bu salgın felaketi başlamadan daha iki hafta önce şehit olan 36 Mehmetçiğimizi ve yüzlerce yaralı Gazi Mehmetçiğimizi unuttuğumuzda insanlığımız zaten bitmişti.…
-
AYAĞA KALK
Anladım, sonu yok yalnızlığınHer gün, çoğalacakHer zaman böyle miydi? bilmiyorumSanki dokunulmazdı çocukken, ağlamak Alışır her insan, alışır zamanlaKırılıp, incinmeyeÇünkü olağan yıkılıp, yıkılıpYeniden ayağa kalkmak Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekteAcılar gözlerini dikmiş üstüme nöbetteBekliyorum, bekliyorum, bekliyorumHadi gelin üstüme korkmuyorum Anladım, sonu yok yalnızlığınHer gün çoğalacakHer zaman böyle miydi? bilmiyorumSanki dokunulmazdı çocukken, ağlamak Alışır her insan, alışır zamanlaKırılıp, incinmeyeÇünkü olağan yıkılıp, yıkılıpYeniden ayağa kalkmak Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekteAcılar gözlerini dikmiş üstüme nöbetteBekliyorum, bekliyorum, bekliyorumHadi gelin üstüme korkmuyorum Bulutlar yüklü ha yağdı, ha yağacak üstümüzeHasret, yokluğunla ben baş başayız Nihayet
-
2016 – 2020
Önümde tonla hayal vardı; aptalca gururlanıp teptim yarını. Bugün, yarın.. Bir hayat geçti Alıştı artık bünye karanlık enerjiyeTökezlememi bekleyerek arkamdan gülenleri gördümYukarı doğru yol teperek yaralarımın kapanmasınıZaman geçtikçe, acılarımın silinmesini umdum Ve “nerden, nereye?” dedim hayatı seyrederkenHer gün yeni bi’ deneyimi hazince farkederkenİsteyenler oldu her zaman yerimi almayıIşığı bulmanın peşindeki işimi çalmayı Yarınları teperken beklediğim umudu, artık gözümü karartarak bekliyorum. Pişmanlığım yok, kızgınlığım yok… Sadece biraz daha büyüdüm. Herkesi affediyorum, herkesi azad ediyorum. İlâhi düzene teslim ediyorum kendimi.
-
KADIN
Bu yazıyı okuyan sevgili kardeşim.Senin can bulmana vesile olan,Sana 7 ilâ 9 ay boyunca sabırla hamallık yapan,Seninle nefes alan,Sen daha sağlıklı ol diye, bu süreçte hastalanmamak için kendisine gelen her türlü eziyete, ilaç takviyesi ile değil sadece dişini sıkarak sabırla katlanan,Kendisi için değil, senin için yararlı olan her şeyi bu süreçte yaşayan ve kendi keyif aldığı yaşantıyı unutan,Sen dünyaya sağlıkla gözlerini aç diye, kendi fizyolojisinden belki de ömrünün sonuna kadar vazgeçme cesaretini gösteren,Sen dünyaya sağlıkla gözlerini açtıktan sonra bile, seni herkesten ve her şeyden üstün tutarak belli bir yaşa kadar ayaklarının üzerinde durmanı sağlayan, Ve bu uzun süreç, belki kendisinin yaşamının sonlanmasına kadar sürse de seni yetiştirirken bir an bile…
Bunları da beğenebilirsiniz
TARİHİN AKIŞINI DEĞİŞTİRMEK
-
KARIŞIK
Sabah uyandım yanımda yoksunDerdim olsun, kadehler dolsunAramıza girmiş dağlar, denizlerGelemem diyorum öf öf, sen gel diyorsunGel desem gelmezsin, aşk nedir bilmezsinSeni ayrılık alır, geriye aşk kalırSeni benden almaya senin de gücün yetmez Şu yaralı kalbime benim de sözüm geçmez Solumda bir acı senden yoksunSoluksuz kaldım köşelerdeKar yağmış yollara, örtülmüş izlerBulamam diyorum öf öf, sen bul diyorsunAnlamasan da beni, dinlemesen de olurBitti gitti seyrettik aşkıSanmışım yolu yordamı buBöyle yazılmadı ya da ben öyle kandımŞimdi tek başımayken kimin öyküsü bu? Anılar kilitli mi sana, resimler delil gibi bana Allah’ım da şahit buna, gel içimden seni alsana Kolaysa sen unutsana Yazıklar olsun bana Bana bir haller oldu bilemezsinKitaplarımı okullara dağıttımDolma kalemlerimi postacıya hediye…
-
HİKÂYE
Hedefler, istekler (hayaller). İnsan zihni her şeyi isteyebilir ama her şeyi hedefleyemez. Uçmak isteyebiliriz, zengin olmak isteyebiliriz, mutlu olmak isteyebiliriz, en iyi yaşam şekli kendimizde olsun isteyebiliriz, en iyi aşkı ve sevgiyi yaşamak isteyebiliriz v.s. Ama hedef belirlerken zihin; daha çok verilere bakarak harekete geçer. Çocukluğumuzdan bu yana yaşanmış hayatımıza bakacak olursak, isteklerimiz artıp hedeflerimiz azaldıkça, karakterimizde şımarma belirtileri başlar. Hayat böyledir. Bir insan ne zaman depresyona girer, işte o zaman hedefleri azalır ve istekleri artar. Demek ki şöyle bir denge yaratmak gerekir. Ne zaman kendimizi iyi hissetmiyor ve elimizden hiç bir şey gelmiyorsa, öz güvenimiz düşükse bilmeliyiz ki isteklerimiz o esnada yavaş yavaş artmaya başlıyor. Çünkü hayat diyor ki,…
-
ŞANSIN BOL, BAHTIN AÇIK OLSUN
🍀
-
ÖĞRENDİM
Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum. Işığı gördüm, korktum. Ağladım. Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim. Karanlığı gördüm, korktum. Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi… Ağladım. Yaşamayı öğrendim. Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu; aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu öğrendim. Zamanı öğrendim. Yarıştım onunla… Zamanla yarışılmayacağını, zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim… İnsanı öğrendim. Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu… Sonra da her insanın içinde iyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim. Sevmeyi öğrendim. Sonra güvenmeyi… Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu. Sevginin, güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu öğrendim. İnsan tenini öğrendim. Sonra tenin altnda bir ruh bulunduğunu. Sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu öğrendim.. Evreni öğrendim. Sonra evreni aydınlatmanın yollarını öğrendim. Sonunda…
-
UMUT
Hayatımda o kadar çok mutsuz olduğum anlar var ki…Ancak gün gelecek, hayat şu yorgun yüzüme gülümseyerek bakacak ve diyecek ki; “Hazır ol, mutlu olma sırası sende…”
